'In police departments, in hospitals, in newsrooms, in the banking industry, we have people who are dealing with emotional situations that fracture their minds, and so that’s what made me start to write this' ~ Abi Morgan (writer)
Voor Netflix schreef ik een review ...
' River keek ik in een periode ‘that fractured my mind’; ik verloor onverwacht mijn moeder. Inmiddels weet ik dat het niet altijd handig is om, op zijn kwetsbaarst, bepaalde ‘duistere’, dramatische of spannende series of films te (be)kijken. Want op de één of andere manier werd ik nóg gevoeliger; de scheidingslijn tussen ‘ik’ en die ander wordt dan namelijk flinterdun. En de effecten hiervan zijn soms verre van fijn ...
River had echter een heel ander effect op mij; troostend dekt wel het meest de lading. En dat effect is geheel te danken aan de woorden (poëzie!), het geschreven script van Abi Morgan, de cast, de sfeer, de beelden, het sublieme acteren … Het ‘who dunnit’ in deze serie boeit mij over het algemeen zeer weinig, maar het is vooral de menselijkheid, die als een grote open wond, aan ons, de kijker, getoond wordt.
John River is een man met bijzondere zintuiglijke ervaringen; hij hoort stemmen en hij ziet i.d.g (overleden) mensen. Je kunt John River op vele manieren ‘zien’; als compleet ‘gek’ of (psychiatrisch) ‘ziek’; psychotisch of schizofreen. In deze serie wordt River niet ingeperkt met een psychiatrische diagnose; 'he is who he is'...
John River als personage is voor mij volledig invoelbaar. Invoelbaar als mens; een mens (die stemmen hoort), zoals jij en ik ... Waarbij een (psychiatrische) diagnose of 'label' niet zo heel veel zegt. John River daarentegen zegt alles, met zijn kwetsbaarheid, zijn weerbaarheid, zijn stemmen en beelden, én zijn unieke, 'andere' kijk op de wereld.
Deze serie heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Zes uur lang prachtige ‘laagjes pellen’ TV. Ik ga nog even door met ‘pellen’ … Over and over again '
Reactie schrijven