Babs van den Bergh en René Gude (1957-2015)
Voor Bol.com schreef ik een review.
Soms kruist iets niet zomaar mijn pad...
Ik zag René Gude ooit eens 'kletsen' met Wim Brands. En ik hing gelijk aan zijn lippen. Ik kende hem (nog) niet, maar mijn eerste indruk was en is; 'wat een lieve man'... En voor het eerst vond ik filosofie niet meer zo 'vaag' :-) En dat had niet alleen te maken met die lieve man ;-)
Ik nam, begin dit jaar (2016), een proefabonnement op het Filosofie Magazine. En dit magazine verraste me. Filosofie verraste me.
En dat had ik nooit kunnen (be)denken, na mijn eerdere, en enige ervaring met filosofie, tijdens mijn studie (HBO-Verpleegkunde).
Na de onaangekondigde dood en daardoor onverwachte overlijden van mijn moeder (december 2015), ging ik veel lezen én luisteren naar René. Over sterven, ziekte (en gezondheid), over de dood én over het leven. Ik las veel van zijn boeken, bekeek elk interview online, en wéér hing ik aan zijn lippen. Ik zoog alle woorden op...
Het is mijn manier (beter gezegd; één van mijn manieren) om een weg te vinden in het verhouden tot mijn (doods)angst, tot het plotselinge sterven van mijn moeder, en tot mijn eigen, (eindige) leven. René gaf mij, door zijn woorden, die hij overigens deelde met veel emotie, weer wat 'houvast'; in het (leren) (be)teugelen van die op hol geslagen knollen; één van René's magnifieke metaforen.
René is er niet meer. Maar wat had ik eens graag met die man willen praten...
Er zouden meer woorden moeten zijn voor dat wat wij in één woord 'liefde' noemen. In het boek 'Wat kan mij gebeuren' van Babs van den Bergh, vind ik er ontelbare....
Dank je wel Babs!
Reactie schrijven